"Imitate , assimilate , and innovate " _ Clark Terry
HAMPTON HAWES - REVISITED
"I suppose I have reason to be bitter .Brought up in ignorance , locked pianos , strung out and tore up , all those stockades and dungeons , ... ten-year sentence for trying to figure out my life...I got mine (my ass) kicked for nothing more than sticking a needle in my arms .They snatched me out of the game in the prime of my life , those years when your artistic energy and money - making powers are supposed to be at their peak ." _Hampton Hawes (from his autobiography)
"...I want to make music so beautiful it's like hugging in the forest at night , rise to the occasion and maybe go right over it 'cause my energy's burning - and I can make it with nothing but my brains and my hands and my heart .And when that stops beating I'll know I pressed it to the limit and be ready to go down happy " _ Hampton Hawes (from his autobiography)
Ο Hampton Hawes κατέχει εξέχουσα θέση στους μεγάλους πιανίστες του bop αν και σήμερα σπάνια ακούει κανείς κάτι γι αυτόν .Η καριέρα του και οι φιλοδοξίες του προδόθηκαν από τα ναρκωτικά και την φυλάκιση του που τον ανέκοψε σε μία ζηλευτή δημιουργικά περίοδο .Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50 και μετά τα μέσα της δεκαετίας του '60 έως τον θάνατο του το 1977 , η παρουσία του ήταν αισθητή αν και η δράση του στην δυτική ακτή ήταν τροχοπέδη για την καταξίωση του καθώς το κέντρο τηζ τζαζ ήταν η Νέα Υόρκη .Πάντως το ζητούμενο της Τέχνης πριν την εμπορική αποδοχή και η πνευματική καθαρότητα ήταν τα στοιχεία της σύστασης της μουσικής του προσωπικότητας .Ο Hampton ήταν άριστος πιανίστας . Κατείχε ένα έντονα προσωπικό στυλ και την δυνατότητα να παίζει με ευελιξία σε κάθε σετ και κάθε διάθεση . Μέσα στο bop ιδίωμα ανέπτυξε τον προσωπικό του τρόπο που δεν χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα του Powell αλλά από ένα θαυμαστό δεξί χέρι , μια υπέροχη ρυθμική δύναμη και έναν αυτοσχεδιασμό γεμάτον εμβρυακές ιδέες , πνευματικότητα και αγάπη για τα μπλουζ .Γεννημένος στο Los Angeles το 1928 γιος πετυχημένου κληρικού μεγάλωσε σε αυστηρά θρησκευτικό περιβάλλον και έμαθε πιάνο παίζοντας γκόσπελ δίπλα στην μητέρα του .Σιγά σιγά άρχισε να αναπτύσσει τις δεξιότητες του στο πιάνο και αυτοδίδακτος άρχισε να μιμείται boogie-woggie πιανίστες ενώ αργότερα κυριεύθηκε από την μουσική του Bud Powell και της μοντέρνας τζαζ .Μαζί με τους φίλους του άρχισε να τζαμάρει στους ήχους του μποπ που προκαλούσαν απέχθεια στους συντηριτικούς γονείς του .Από το γυμνάσιο κιόλας άρχισε να δουλεύει επαγγελματικά και το 1944 συνεργάστηκε με τον Big Jay McNeely ενώ του δόθηκε η δυνατότητα να ανέβει στην σκηνή μαζί με τον Charlie Parker , την Billie Holiday , τον Dexter Gordon , τον Wardell Gray και την ελίτ της δυτικής ακτής όπως ο Art Pepper ή ο Shorty Rogers .Με τον Art Pepper ξεκίνησε μια διευρυμένη συνεργασία στο κλαμπ "Surf" στο Hollywood το 1952 και μαζί ξεκίνησε και η περιπέτεια της ηρωίνης .Μεταξύ 1952 και 1954 εκτέλεσε την στρατιωτική του θητεία και με την επιστροφή του συνέστησε ένα τρίο με τον μπασίστα Red Mitchell . Η μουσική έλξη των δύο ήταν εμφανής και το τρίο , το οποίο συμπλήρωναν διάφοροι ντράμερς (για μια περίοδο προστέθηκε και ο κιθαρίστας Kenny Burrell μαζί τους ) παρήγαγε εξαιρετική μουσική και περιόδευσε πετυχημένα στην Αμερική εξαπλώνοντας και την φήμη του ως πιανίστα του μποπ .Ο Lester Koenig της Contemporary σαγηνεύτηκε από την μουσική του Hawes και υπέγραψε μαζί του συμβόλαιο .Στην Contemporary ο Hampton κυκλοφόρησε μία σειρά απο θαυμάσια άλμπουμ τα οποία δέχτηκαν εξαιρετικές κριτικές και είχαν σημαντική απήχηση στο κοινό που ανακάλυπτε έναν νέο Horace Silver καθώς το μπλουζ , ρυθμικό του ύφος θύμιζε το φάνκυ παίξιμο του Silver .Η δημιουργική ενέργεια της εποχής εκείνης διακόπηκε άδοξα καθώς το 1958 συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών και καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση στο νοσοκομείο -φυλακή του Forth Worth στο Texas.Στην αυτοβιαγραφία του αργότερα ο Hawes περιγράφει τις εμπειρίες του στην φυλακή και το θαύμα του 1962 όταν οι επιστολές του στον προέδρο Kennedy επέφεραν την αποφυλάκισή του με προεδρική σφραγίδα.Η χαρά της επιστροφής του στην πραγματική ζωή ανακόπηκε γρήγορα καθώς συνειδητοποίησε την δυσκολία προσαρμογής σε μία μουσική σκηνή που είχε αλλάξει οριστικά. Το ροκ είχε κυριεύσει την αγορά και η δουλειά ενός bop πιανίστα ήταν δύσκολη. Ο Hampton Hawes είχε τα εχέγγυα να παίξει εμπορικά , να ακολουθήσει τον δρόμο που ακολούθησε για παράδειγμα ο Les McCann ή ο Ramsey Louis. Δεν ήθελε όμως να προδώσει την γλώσσα του , την μουσική που πραγματικά αγαπούσε και γέμιζε την ψυχή του. Βρήκε πάλι τον Red Mitcell τον οποίο αντικατέστησε το 1966 με τον Jimmy Garrison και άρχισε να παίζει στην Νότια Καλιφόρνια όντας σε πολύ καλή κατάσταση όσον αφορά την δημιουργικότητά του αλλά και την βιολογική του υγεία. Το 1968 έκανε και έναν καταπληκτικό duo δίσκο με τον αλγερινό πιανίστα Martial Solar ενώ το 1971 περιόδευσε για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Μία άλλη εξαίσια συνεργασία ήταν με τον μπασίστα Charlie Haden η οποία μας έδωσε το άλμπουμ "Turnaround" που κυκλοφόρησε το 1977. Ήταν η περίοδος που ξεκίνησε να πειραματίζεται και με την ηλεκτρονική μουσική. Δεν μάθαμε όμως ποτέ που θα κατέληγε αυτή η νέα του περιπέτεια καθώς έφυγε από τη ζωή ξαφνικά σε ηλικία μόλις 48 ετών στις 22 Μαϊου του 1977, στο Los Angeles (την ίδια χρονιά πέθανε και ο πατέρας του).Η αυτοβιογραφία του κυκλοφόρησε το 1974 με τον τίτλο "Raise Up Off Me" γραμμένη με την βοήθεια του συγγραφέα Don Asher και καταγράφηκε ως ένα από τα ωραιότερα βιβλια τζαζ γραφής που κυκλοφόρησαν ποτέ.Η απαράμιλλη ομορφιά της μουσικής του Hampton Hawes , το μεγάλο εύρος της συναισθηματικής του έκφρασης και τα αρμονικά του συμπλέγματα επηρέασαν βαθιά μουσικούς όπως η Toshiko Akiyoshi , ο Andre Previn , ο Oscar Peterson και πολλοί άλλοι.
"The difficulty is not with the audience , because the audiences exist .The problem lies with the other people who are involved with jazz , the booking agents , the record administrators , people in the business end .In a sense , I'm sympathetic with them , because they have to look at it two ways - what you play , and how many records you're going to sell.But the way I look at it is , some people get a wrong conception of what commercialism is .I used to think that anybody who played 'commercial' played something bad , but the ironic part is that regardless of what style you're playing - good , bad , or indifferent - if you sell a whole lot of records , they call you commercial .I've been given a lot of advice by a lot of people about doing this and doing that to make me some money , but my feeling is that you can do it your own way and still make some money.The biggest proof of this , to me , is Miles Davis , who has always played what he feels and has made a lot of money" _ Hampton Hawes - Downbeat magazine October 20 1966
Selected Discography :
As a Leader :
Hampton Hawes Trio (Contemporary) 1955
Hampton Hawes Trio vol.2 (Contemporary) 1955
All Night Session vol.1 (Contemporary) 1956All Night Session vol.2 (Contemporary) 1956
All Night Session vol.3 (Contemporary) 1956
Everybody Likes Hampton Hawes (Contemporary) 1956
For Real (Contemporary) 1958
Four (Contemporary) 1958
The Sermon (Contemporary) 1958
Here And Now (Contemporary) 1965
The Challenge (Storyville) 1968
Live at the Jazz Showcase in Chicago vol 1 & 2 (Contemporary) 1973
Something Special (Contemporary) 1976
As a Sideman :
Wardell Gray Memorial Vol.2 - Wardel GrayPlays Standards - Barney Kessel Mingus Three - Charles Mingus Early Show - Art PepperLate Show - Art Pepper
Trivia :
-Hawes was born with six fingers on each hand , with the "extra" digits removed three days after his birth .
-In the months between his arrest and his sentencing , in 1958 Hawes recorded and alboum of spirituals , "The Sermon" for contemporary records
-Hawes' father was the first African-American minister to be voted into the National Presbyterian Senate.
"I invented playing the piano for myself because I had to ... don't nobody else play like me.Because how can somebody play like me when they didn't go to my school ? I'm the only one that went to my school , 'cause I invented the school .I'm the only pupil , teacher and everything"._Hampton Hawes (from his autobiography) 
------------------------------------------------------------------------------------------------
JAZZ PORTRAIT : ANTHONY BROWN
"When it comes to integrating Asian musical traditions with jazz , no one has better credentials than percussionist and composer Anthony Brown .Brown even seems to have been born to the task ..."_Neil Tesser (Jazz critic)
Στην Καλιφορνέζικη σκηνή της τζαζ λάμπει το αστέρι του περκασιονίστα , εθνομουσικολόγου και καθηγητή Anthony Brown που είτε διευθύνοντας την Ασιατική - Αμερικάνικη Ορχήστρα του είτε συμμετέχοντας σε δουλειές πρωτοκλασάτων μουσικών της τζαζ κάνει αισθητή την παρουσία του κερδίζοντας διαρκώς παγκόσμια αναγνώριση .Από το 1998 η Asian-American Orchestra με την μουσική της πολυμορφία και τον συνδυασμό ασιατικών μουσικών οργάνων με την παραδοσιακή μεγάλη μπάντα της τζαζ , βρίσκεται σε μία αξιοσημείωτη δημιουργική πορεία με σημαντικούς σταθμούς το Grammy του 2000 για την ηχογράφηση της "Far East Suite" των Ellington / Strayhorn και τις εξαιρετικές κριτικές της επόμενης δουλειάς τους , αφιέρωμα στον Thelonious Monk , "Monk's Mood" με την συμμετοχή του Steve Lacy και την συνεργασία του Orrin Keepnews .Λόγω καταγωγής και καταβολών , ο Anthony Brown (πατέρας Αφροαμερικανός και μητέρα Γιαπωνέζα) από την δεκαετία του '70 καταπιάστηκε με την σύνθεση και επεξεργασία συνδέσμων μη δυτικών , ασιατικών μουσικών στην παραδοσιακή τζαζ .Αξιοσημείωτες είναι οι δουλειές του στις αρχές της δεκαετίας του '80 στο San Francisco με του κουαρτέτο United Front .Μεγαλωμένος μεταξύ Καλιφόρνιας , Ιαπωνίας και Γερμανίας και ζώντας κατά περιόδους στην Νέα Υόρκη , την Αθήνα , την Γερμανία , ο Anthony Brown δέχτηκε πολύπλευρα ερεθίσμετα και ασχολήθηκε με την κλασσική μουσική , τις visual arts , το progressive rock και τα μπλουζ .Με την Ασιατική Αμερικάνικη τζαζ ορχήστρα του κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να δώσει σάρκα και οστά στο μεγάλο του διαπολιτιστικό μουσικό όραμα .Η ορχήστρα του δεν ακούγεται ποτέ σαν άλλο ένα εθνικ ευκαιριακό προιόν αλλά χαρακτηρίζεται από μία θαυμαστή δομή όπου αραβικά , κινέζικα και δυτικά όργανα ενσωματώνονται και συμφωνούν σε ένα ενωμένο μέτωπο ξεχωριστής ωραιότητας .Σημαντικές στιγμές της καριέρας του Brown εκτός της ορχήστρας ήταν η περιοδεία του 1993 με το Smithsonian Jazz Trio με τον Sir Roland Hanna και τον Keter Betts και οι συνεργασίες του με τους Max Roach , Cecil Taylor , Zakir Hussain , Oliver Lake , David Murray , George Lewis , Andrew Hill , Julius Hemphill καθώς και με τους ποιητές Sonia Sanchez , Janice Mirikitani , Jayne Cortez , Genny Lim και Devorah Major .Ο Dr Brown βρίσκεται σε συνεχή δημιουργική εγρήγορση και αναμένουμε κάθε του νέα δουλειά με έντονο ενδιαφέρον και προσδοκία .
Asian-American Orchestra - Discography :
Family (1997)Behind Barbed Wire (1999)
Far East Suite (1999)Monk's Mood (2002)
Rhapsodies (2005)
http://www.anthonybrown.org/
------------------------------------------------------------------------------------------------
EUROPEAN MUSICIANS : RICHARD GALLIANO
"When I was a child , I dreamed of some day being a concert artist. However ,having chosen very early the accordion and later the bandoneon as my principle instruments , I was faced with the problem of repertoire .What should I play ? Bach ? Berio ? Scarlatti ? Why not ? That is certainly possible , but up until meeting Astor Piazzolla in the early 1980's , I had trouble finding the right fit for my instrument .I didn't want to break with the history of the accordion .Musette dance music is only one aspect , althought a very interesting one , of music that can be played on the accordion .After observing Astor Piazzolla and his works , I realized that what I needed , at least in the short term , was to follow a parallel path to his .This idea , which has folk and popular music as a starting point and moves in the direction , not of "serious" music (because I think that all good music is serious ) , but let's say music that is precise , orchestrated , thought through , and written down .The problem remained of finding a group of classical musicians who could play a tango ,a waltz , or a ballad with swing "._Richard Galliano
Ο Richard Galliano είναι ένας από τους σημαντικότερους πρεσβευτές του ακορντεόν , ένας συνθέτης ακορντεονίστας που κατάφερε να μετασχηματίσει μουσικής βασισμένες στο όργανο του σε νέα μη συμβατικά μουσικά ύφη με βάση την τζαζ αλλά και να αναδείξει το mussette, γαλλικό αντίστοιχο του αργεντίνικου τάνγκο . Γεννημένος στις 12 Δεκεμβρίου του 1950 στην Γαλλία ,μεγάλωσε στην Νίκαια και σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών γαλουχημένος από τον μουσικοδάσκαλο και ακορντεονίστα πατέρα του καταπιάστηκε με το ακορντεόν το οποίο καθόρισε την μετέπειτα ζωή του (αν και έμαθε να παίζει και τρομπόνι).Η τζαζ τον συνεπήρε σε μικρή ηλικία ύστερα από την επαφή του με την μουσική του Miles Davis και του Clifford Brown και παρόλο που το όργανο του δεν ήταν συνηθισμένο στην μουσική του αυτοσχεδιασμού κατάφερε να το προσαρμόσει σε τζαζ φόρμες .Σε ηλικία 14 ετών ο Richard έπαιζε τζαζ ακορντεόν μαζί με τους φίλους του Daniel Goyone και Bunny Brunel στην Νίκαια , αντιμετωπίζοντας ακόμη δυσκολίες να πείσει ότι το ακορντεόν ταιριάζει στην τζαζ.Με την καθοδήγηση του δασκάλου του Claude Nobel μελέτησε ακορντεονίστες όπως οι Ιταλοί Fugaza , Volpi και Fancelli , αμερικανούς όπως οι Art Van Damme και Emil Felice (που είχε συνεργαστεί και με τον Benny Goodman ) και κατάφερε να επεκτείνει την γλώσσα του στους δρόμους του σουίνγκ και της τζαζ .Μεταξύ 1973 και 1976 διηύθυνε την μεγάλη μπάντα του διάσημου τραγουδιστή Claude Nougaro στο Παρίσι , δουλειά που του άνοιξε τον δρόμο για να συνεργαστεί με μουσικούς όπως οι Chet Baker , Ron Carter ,Enrico Rava , Jan Garbarek , Michael Petrucciani , Philip Catherine , Toots Thielemans , Pierre Michelot , Didier Lockwood , Eddy Louiss και Joe Zawinul .Στο Παρίσι συνάντησε και τον μεγάλο μάστερ του ακορντεόν Astor Piazzolla ο οποίος και τον ενέπνευσε να επιστρέψει και να εξερευνήσει τις γαλλικές του ρίζες , ανακαλύπτοντας το Mussette και αφήνοντας τον σκληροπυρηνικό αμερικανικό τζαζ ήχο που τον χαρακτήριζε έως τότε .Πράγματι ο Galliano ανανέωσε την μουσική των Γαλλικών μιούζικ χωλ του 20' και του '30 με τον τρόπο που ο Piazzolla ανανέωσε την γλώσσα του τάνγκο , χτίζοντας μια νέα μουσική φόρμα , το New Mussette στο οποίο ενέταξε τις επιρροές του , από τον Debussy έως τον Coltrane και από τον Bill Evans έως τον Piazzolla . Οι ηχογραφήσεις του στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχές του '90 για την εταιρεία Label Bleu και Dreyfus είναι όλες αξιόλογα δείγματα της τέχνης του Richard Galliano .Οι συνεργασίες του με μουσικούς όπως οι Daniel Humair , Gary Burton , Michel Portal , Jean Marie Ecay και άλλους άφησαν πάντα εξαιρετικό έργο ενώ ο live δίσκος του 2003 "Piazzolla Forever" έλαβε θριαμβευτικές κριτικές και εδραίωσε το όνομα του και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού (το Down Beat έδωσε τέσσερα αστέρια) .Με τον Richard Galliano το τζαζ ακορντεόν έχει αποκτήσει για πάντα τον εμπνευσμένο καθοδηγητή του .
Selected Discography :
1996 - Laurita (Dreyfus)
1997 - New York Tango (Dreyfus)
1998 - Blow Up (live) (Dreyfus)
1999 - French Touch (Dreyfus)
2003 - Piazzolla Forever (live) (Dreyfus)
2004 - Blues Sur Seine (La Lichere)
2005 - Ruby , My Dear (live) (Dreyfus)
2007 - If You Love Me (CamJazz)
http://www.richardgalliano.com/
------------------------------------------------------------------------------------------------
JAZZNOTES
Ο γίγαντας του άλτο σαξόφωνου Lee Konitz κλείνει τα 80 του χρόνια και χωρίς να πτοείται συνεχίζει να παίζει και να περιοδεύει ασταμάτητα .Στις 6,7 και 8/12 θα τιμήσει το Αθηναικό κοινό με 3 μοναδικές εμφανίσεις στο Jazzupstairs με την συμμετοχή του Walter Lang στο πιάνο .Βαρύς Δεκέμβριος για το πιο δυναμικό jazz club της πόλης καθώς τον Lee Konitz θα διαδεχθεί στο σκηνή του κλαμπ με 5 εμφανίσεις το τρίο του πιανίστα Benny Green (11 - 15/12) http://www.bargurubar.gr/
Μία από τις πιο σεβάσμιες μορφές της τζαζ και μάστερ του βαρίτονου σαξόφωνου έφυγε από την ζωή σε ηλικία 84 ετών.Πρόκειται για τον θρυλικό Cecil Payne που εδραιώθηκε στο τζαζ στερέωμα με την συμμετοχή του στην μεγάλη μπάντα του Dizzy Gillespie στην δεκαετία του '40 και με συμμετοχή σε σημαντικές ηχογραφήσεις όπως το Cubano Be / Cubano Bop .Μεταξύ 1949 -1952 συνεργάστηκε με τον Coleman Hawkins και τον Tadd Dameron και μεταξύ 1952 - 1954 με τον Illinois Jacquet.Μέχρι τον θάνατο του δεν σταμάτησε να παίζει , να ηχογραφεί και να εμφανίζεται διατηρώντας αναλείωτο τον ζεστό άμεσο τόνο του στο βαρύ πνευστό του .Η προσφορά του αν και δεν εκτιμήθηκε στην διάρκεια της ζωής του όσο θα έπρεπε είναι μεγάλη .
Η Νοτιοαφρικάνα Sathima Bea Benjamin είναι μία από τις αυθεντικότερες jazz φωνές και η μακρά ιστορία της δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε .Το ηχηρό της ντεμπούτο έγινε το 1963 με τον δίσκο "A Morning In Paris" στον οποίο παίζουν πιάνο οι μεγάλοι Duke Ellington και Billy Strayhorn καθώς και ο τότε σύζυγος της Abdullah Ibrahim .O δίσκος ήταν χαμένος για 40 χρόνια μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90 όπου διατέθηκε σε on-line download μορφή και πριν λίγες μέρες διατέθηκε κανονικά και στα δισκοπωλεία .Πρόκειται για ένα αριστούργημα φωνητικής jazz που πρέπει να κοσμεί κάθε δισκοθήκη .Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτήτε http://www.sathimabeabenjamin.com/
------------------------------------------------------------------------------------------------
UNDERRATED JAZZ MUSICIANS : SAL MOSCA 1927 - 2007 (Memorial)
"I was only away from music physically .Even while I was away from the piano , I was always playing in my mind , going over chord changes"_Sal Mosca
Ο πιανίστας Sal Mosca υπήρξε ο κυριότερος εκφραστής και ακόλουθος της μουσικής και διδασκαλίας του Lennie Tristano.Με μία αυστηρή προσέγγιση στον αυτοσχεδιασμό, υπήρξε από τους πιο χαρισματικούς μουσικούς της γενιάς του και παρόλο των συνεργασιών του κατά καιρούς με ονόματα όπως ο Charlie Parker, η Billie Holiday ή ο Miles Davis το όνομά του δεν έγινε ποτέ ευρύτερα γνωστό λόγω της προσωπικής του επιλογής να αποσύρεται για μεγάλες χρονικές περιόδους από τις δημόσιες εμφανίσεις, μελετώντας και διδάσκοντας.Γεννημένος στο Βερνόν όπου έζησε μέχρι τον θανατό του, γνώρισε και επηρεάστηκε από την παιδική ακόμη ηλικία από τους μεγάλους πιανίστες της τζαζ όπως ο James P.Johnson, ο Art Tatum ή o Fats Waller.Εξαιρετικός πιανίστας ήδη στην εφηβεία του άρχισε να παίζει στα διάφορα Νεουρκέζικα κλαμπ κατά την δεκαετία του '50, δίπλα στα μεγάλα ονόματα της εποχής, ενώ έλαβε μέρος και σε ιστορικές ηχογραφήσεις όπως το "Εzz-thetic" του Miles Davis ή το "Subconscious- Lee" του άλλου σημαντικού εκπροσώπου της σχολής Tristano, του σαξοφωνίστα Lee Konitz.Ο Mosca σπούδασε για 7 έτη δίπλα στον Lennie Tristano υιοθετώντας τα διδάγματα της σχολής του, παίζοντας ακραίες αφαιρέσεις από στάνταρτς θέματα, αντικαθιστώντας και ανασκευάζοντας την αρχική αρμονική δομή των μελωδιών και εισάγοντας πρακτικές της κλασικής μουσικής στο bop ιδίωμα οδηγώντας έτσι την jazz στην free jazz αρκετά πριν εμφανιστεί ο Οrnette Coleman.Η αγνή δημιουργική του αφοσίωση στην σχολή του Tristano έμεινε σταθερή μέχρι τον πρόσφατο θανατό του από επιπλοκές του εμφυσήματος σε ηλικία 80 ετών. Έπαιξε για μια περίοδο στην δεκαετία του '50 με τον κωμικό Lenny Bruce με αποτέλεσμα να προσεγγιστεί από τον Orrin Keepnews της Riverside για δισκογραφικό συμβόλαιο το οποίο αρνήθηκε. Ο Sal Mosca τάχθηκε και αφοσιώθηκε στην διδασκαλία καθώς θεωρούσε φθορά τις συνεχείς εμφανίσεις και την on the road ζωή των μουσικών της τζαζ.Το 1981 διηύθυνε ένα κουαρτέτο μαζί με τον Τριστανικό σαξοφωνίστα Warne Marsh ενώ ηχογράφησε σποραδικά από την δεκαετία του '70 μερικά υπέροχα άλμπουμ.Το διδακτικό έργο του Sal Mosca είναι τεράστιο και η λατρεία που επιδεικνύουν οι σπουδαστές του γι'αυτόν αποτελεί εχέγγυο για την υστεροφημία του και την διάσωση της σπουδαίας μουσικής του.
Selected Discography :
1970 - Sal Mosca on the Piano (Wave)
1979 - A Concert (live) (Jazz)
1980 - For You (Choice)
1981 - Sal Mosca and Warne Marsh Quartet (live) (Zinnia)
1992 - Sal Mosca and Warne Marsh Quartet (live) vol.2 (Zinnia)
"Of the great people in jazz since the 1940s , Sal Mosca is one of the greatest"_Lennie Tristano
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
MOMENT'S NOTICE
5 επιλογές κάθε μήνα από την τζαζ δισκογραφία .Στιγμές από την παλιά ή πρόσφατη Ιστορία που χρήζουν προσοχής .
FRANK WESS - THE FRANK WESS QUARTET (Moodsville) 1960
Μία καταγραφή της μεγάλης αξίας του φλαουτίστα και τενόρου σαξοφωνίστα Frank Wess είναι αυτό το δισκάκι της Moodsville από το 1960 που επανεκδόθηκε σε cd στην σειρά Original Jazz Classics .Η σειρά ηχογραφήσεων της Moodsville είχε σκοπό την παραγωγή ατμοσφαιρικής ακουστικής jazz χωρίς τολμηρές επεκτάσεις - το στοιχείο αυτό δεν στερεί από την συγκεκριμένη ηχογράφηση την υψηλή ποιότητα και την διαχρονική της αξία .Τα περίπου 36 λεπτά του δίσκου μας γεμίζουν με το λαμπρό λυρικό παίξιμο του φλάουτου του Wess και με τον καθαρό , λεπτό ήχο του στο τενόρο .Και αν τα πνευστά του Frank Wess μετατρέπονται σε μαγικό αυλό , στην ονειρεμένη ατμόσφαιρα συνηγορεί και το πάντα κομψό πιάνο του Tommy Flanagan με την υπέροχη συνδρομή του μπασίστα Eddie Jones και του ντράμερ Bobby Donaldson .Απολαυστική , αέρινη κλασσική τζαζ.
SAL MOSCA - A CONCERT (live) (Jazz Records) 1979
Οι εκστατικές κραυγές του πλήθους , της "αιρετικής" αυτής κοινότητας που λέγεται Tristano School ύστερα από κάθε κομμάτι συναρπαστικής επίδειξης ακροβατικού αυτοσχεδιασμού του αποστόλου της σχολής Sal Mosca στο live αυτό , είναι ενδεικτικό για την ενέργεια αυτής της ηχογράφησης .Μια από τις λίγες σόλο καταγραφές του σπουδαίου πιανίστα και ένας μοναδικός δίσκος πιανιστικής σόλο τζαζ
HERMETO PASCOAL - SLAVES MASS (Warner Bros.) 1977
Ο Hermeto Pascoal είναι αδιαμφισβήτητα μία μουσική μεγαλοφυία από την πληθωρική Βραζιλία που μας έχει χαρίσει ένα σπουδαίο έργο μέσα και έξω από τα όρια της τζαζ - μια μουσική πάντα ενδιαφέρουσα και περιπετειώδη .Το Slaves Mass είναι ένα αριστούργημα με ισχυρές συνθέσεις και ασύλληπτες εκτελέσεις από τους συμμετέχοντες μουσικούς .Ο μεγάλος συνθέτης παίζει διάφορα όργανα όπως σοπράνο σαξόφωνο , φλάουτο , κιθάρα , Fender Rhodes και ακουστικό πιάνο , συνεπικουρούμενος από την μεγάλη κλάση του Ron Carter , της Flora Purim , του Airto Moreira και άλλων . Ο δίσκος έγινε cd το 2005 μαζί με bonus κομμάτια και δεν πρέπει να λείπει από καμία συλλογή .
J.R.MONTEROSE - THE MESSAGE (Xanadu) 1959
Ο J. R. Monterose είναι ένας καταπληκτικός τενόρος σαξοφωνίστας με έναν δικό του βαθύ και γεμάτο ήχο ,γνωστός περισσότερο για μια ηχογράφηση που δεν τον ευχαρίστησε ιδιαίτερα , το "Pithecanthropus Erectus" του Mingus και για έναν δίσκο που έκανε στην Blue Note το 1956.Το ''The Message" από το 1959 είναι ένας ξεχασμένος αλλά εξαιρετικός straight ahead δίσκος ο οποίος αξίζει μεγαλύτερης προσοχής .Ο J.R.Monterose αναπτύσει το δυναμικό του παίξιμο ή την ευαισθησία του στις μπαλάντες , σε ένα σετ από στάνταρντς και δικές του συνθέσεις .Στο πιάνο όπως και στο δισκάκι του Wess πιο πάνω , ο μεγάλος συνοδός μάστερ Tommy Flanagan που οδηγεί μαγικά την μουσική μαζί με τον μπασίστα Jimmy Garrison και τον ντράμερ Pete La Rocca .
WOODY SHAW - BLACKSTONE LEGACY (Contemporary) 1970
Ο δίσκος αυτός του τρομπετίστα Woody Shaw χαρακτηρίζεται ως η απάντηση στο Bitches Brew του Miles Davis που κυκλοφόρησε την ίδια εποχή .Είναι σίγουρα ένας ιδιαίτερα δυναμικός δίσκος και σήμερα μπορούμε να αντιληφθούμε καλύτερα την επιρροή του στο free bop ιδίωμα που κυριάρχησε στην δεκαετία του '90.Οι πυκνοί , συλλογικοί , σαρκωμένοι ήχοι των πνευστών από τα σαξόφωνα των Bennie Maupin και Gary Bartz και της τρομπέτας του Shaw και οι καθαροί ελεύθεροι αυτοσχεδιασμοί τους πάνω στο ρυθμικό στρώμα που δημιουργούν οι Ron Carter , Clint Houston , Lenny White και George Cables μας δίνουν μία από τις ενεργητικότερες και κινητικότερες ηχογραφήσεις της περιόδου.Αρχικά ο δίσκος κυκλοφόρησε ως διπλό LP μέχρι την επανακυκλοφορία του σε ένα χορταστικό cd.Το εξωφύλλο είναι επίσης ιδιαίτερα επιβλητικό .
------------------------------------------------------------------------------------------------
JAZZ THINKING THINK THINK THINK THINK JAZZ THINK THINK THINK JAZZ THINK THINK DO YOU THINK THINK THINK JAZZ DO YOU THING JAZZ
"...The idea of improvisation in music , or in any domain , is a matter of exchange - exchange of sound , exchange of personal and cultural narrative , exchange of histories and so on ...Music gets exciting to me when I can empathize with people who are doing it .That's why I like improvisation so much , because there's a sense of empathy and you can place yourself inside the other person's consiousness and you can be part of them and try to plumb their motivations Otherwise it just becomes a lot of cool sounds and that doesn't interest me.And so as a composer and computer-music programmer , my job is to create environments where the computer makes mostly decisions that seem plausible and try to reduce the number of bonehead moves that it makes."_George Lewis 
Ο George Lewis γεννημένος στο Σικάγο το 1952 ,είναι συνθέτης , τρομπονίστας και computer artist ,ενεργός μέλος του AACM (Association for the Advancement of Creative Musicians) επί 20 χρόνια .Σπούδασε σύνθεση δίπλα στον Muhal Richard Abrams και τρομπόνι με τον Dean Hey ενώ κατέχει και πτυχίο φιλοσοφίας από το Yale .
------------------------------------------------------------------------------------------------
LIVE IMPRESSIONS
Kurt Elling / Claire Martin - Barbican , London 25/10/07
Το Barbican είναι ο μεγαλύτερος πολιτιστικός πολυχώρος στην Ευρώπη , ένα κόσμημα στο City του Λονδίνου .Στις 25 Οκτωβρίου το Barbican Hall φιλοξένησε τον Kurt Elling έναν από τους σημαντικότερους τραγουδιστές του 21ου αιώνα και γνώριμο στο κοινό του Λονδίνου από τις παλαιότερες εμφανίσεις του που πάντα προκαλούσαν κύματα ενθουσιασμού .Όσοι βρέθηκαν στην συναυλία δεν διαψεύσθηκαν .Μία εκπληκτική μπάντα και ένας μοναδικός performer που με την χαρισματική βαρύτονη φωνή του και την μεταβλητότητα της έχτισε ένα πληθωρικό σετ από τις πολύ πετυχημένες δουλειές του με βάση το εξαιρετικό τελευταίο του δίσκο και ντεμπούτο στην Concord , “Night Moves” .
Ένα σετ με μία χαρακτηριστική μουσική αυτονομία , αντιθέσεις και σουίνγκ , μονολόγους γεμάτους βαθιές ή αέρινες μελωδικές απολήξεις και μία θαυμαστή αφηγηματική τραγουδιστική ικανότητα . Στο πιάνο ο μόνιμος συνεργάτης του και ενορχηστρωτής του σχήματος , Laurence Hobgood , στο μπάσο ο Rob Amster και στα ντραμς ο Willie Jones III.
Η Claire Martin άνοιξε την συναυλία ζεσταίνοντας το κοινό με την το τρίο της , σουινγκάροντας σε μουσικές από την Shirley Horn έως τον Sting , και αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για μία από τις πιο εξελίξιμες φωνές της αγγλικής σκηνής . Στο τέλος της συναυλίας ο Kurt Elling υπέγραψε το καινούργιο βιβλίο του με στίχους πάνω σε στάνταρντς που έγραψε κατά καιρούς .
Mark Murphy - Ronnie Scott's , London 24/10/07
Το Ronnie Scott’s στο Soho του Λονδίνου είναι ένα από τα πιο ιστορικά club της Ευρώπης και του κόσμου . Μετά τον θάνατο του Ronnie Scott και την απόσυρση του Pete King , την διαχείριση ανέλαβε η Sally Greene , κόρη του King , η οποία τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να εκμορντενίσει το κλαμπ κάνοντας άνοιγμα σε πιο ποπ μουσικές φόρμες , με αποτέλεσμα την έντονη κριτική από τζαζικούς κύκλους .Τον περασμένο πάντως Οκτώβριο έπαιξε για λίγες εμφανίσεις ένας από τους τελευταίους διασωθέντες της κλασσικής γενιάς του μποπ , ένας μεγαλειώδης μάστορας της φωνής , ο Mark Murphy .Με την χαρισματική του φωνή να ακολουθεί στενά όλες τις συλλαβές και τις κλίσεις του στίχου και της φόρμας του τραγουδιού μάγεψε το κοινό , έπαιξε με τις διαθέσεις , δημιούργησε ατμόσφαιρα και παρόλο που τα χρόνια έχουν αλλάξει τις φωνητικές του χορδές , έδωσε μαθήματα διαχρονικής τζαζ γεμάτης feeling και swing .Εξαιρετικός performer έδωσε ένα ρεσιτάλ πνεύματος γεμάτο διανοητικά τρικ ,χιούμορ και ευαισθησία αφήνοντας μία γλυκιά αίσθηση και στους αρκετούς νέους που παρευρέθηκαν στο κλαμπ .
Η βαθιά , ευρεία φωνή από το τενόρο στο μεσαίο σοπράνο της Juliet Kelly σε σύμφυση με το ανάλαφρο σκατινγκ της φωνής του Δημήτρη εμπλούτισαν την βραδιά μέσα από originals της τραγουδίστριας ή του σαξοφωνίστα αλλά και πλήθος στανταρντς παιγμένα με ιδιαίτερο πάθος και φρεσκάδα .Το σαξόφωνο του Δημήτρη με τον γεμάτο ήχο του χρωμάτισε περαιτέρω την ατμόσφαιρα ενώ η Julliet Kelly μοιράστηκε μαζί μας τα μυστικά της .Ένα μουσικό σχήμα κόσμημα για το Αθηναϊκό κοινό
Richard Galliano / Gary Burton - Velidion , Thessaloniki 8/11/07
Μία συνεργασία δύο ξεχωριστών μουσικών προσωπικοτήτων είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στο Βελίδειο συνεδριακό κέντρο της Θεσσαλονίκης
Η μουσική του Piazzolla ήταν το επίκεντρο της προσέγγισης των δύο μουσικών που με την μοναδική τους δεξιοτεχνία στα όργανα τους ανέπτυξαν ένα μαγικό σετ γεμάτο τζαζ , τανγκό , ιμπρεσιονισμό και κλασσική μουσική .Το δέσιμο των ήχων από δύο θα λέγαμε «ενδιάμεσα» όργανα της τζαζ αισθητικής ήταν μοναδικό και η ροή των ήχων σαγήνευσε το κοινό που οδήγησε την μπάντα σε διπλό encore ..
JAZZ QUIZ 
1) What instrument did Idris Muhammad play ?
a.saxophone b.drums c.organ d.bass
2) Which one is NOT an organist ?
a.Baby Face Willette b.Richard Holmes c.Gene Harris d.Jimmy Smith
3) Which saxophonist had hits with "Midnight Creeper" , "Funky Mama" , and "Aligator Boogaloo" ?
a.Lou Donaldson b.Stanley Turrentine c.Houston Pearson d.Hank Crawford
a.Serenity b.Inner Urge c.Shades of Jade d.Recorda-Me
a.Max Roach b.Benny Golson c.Hank Mobley d.Milt Jackson
JAZZ ANECDOTES
*The trombone player had a New Year's gig with his quartet.It was going very well .The band was enjoying it , the audience was digging and the club owner was ecstatic ."Hey , you guys are great!" the club owner exclaimed , "I'd like book you for next New Year's Eve next year .Are you available ?" "As a matter of fact we are ", answered the trombonist ."Well , consider it booked then !" "Thanks very much ," answered the trombonist , "Is it alright if I leave my horn here ?"
* A tourist in New York city stopped a passing pedestrian carrying a violin case and asked ,"How do I get to Carnagie Hall?" "Practice , man , Practice."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου